ထူး၊ ႐ိုးမေရဒီယိုမဂၢဇင္း
ပန္းရံအတတ္ပညာကုိေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြကသာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာ ဦးစီးဦးေဆာင္ လုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိ ၾကၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ့ ေနာက္လိုက္အေနနဲ႔ သဲေျပာင္း၊ အုပ္ထမ္း၊ မဆလာေျပာင္းစတဲ့ ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္ေတြကိုသာ လုပ္ကိုင္ ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္ေတြ မဟုတ္ဘဲ ပန္းရံအတတ္ပညာကို ကိုယ္တိုင္သင္ယူတတ္ေျမာက္ထားကာ အဲဒီပညာနဲ႔ပဲ သက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳေနၿပီး အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ တန္းတူ ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးလည္း ရွိေနပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းကို ဒီတစ္ပါတ္မွာ တင္ျပေပးခ်င္ပါတယ္။
သူကေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ စစ္ေတြၿမိဳ႕သူ ေဒၚခင္ခင္ဝင္းပါ။
“ကိုယ့္လက္ေအာက္မွာဆိုရင္ ပန္းရံဆရာအငယ္ေလးေတြရွိတယ္။ ဒုတိယအဆင့္ေပါ့။ ပထမအဆင့္လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ေနာက္ လွည့္ၾကည့္ပိုက္ေပ့ါ။ ဆရာက ဒီလိုဒီလိုလုပ္ဆိုရင္ အကုန္လုံးကို ကုိယ္တိုင္လုပ္လို႔ရတယ္။ ပန္းရံဆရာအမ်ားနဲ႔ဆိုရင္ ကုိယ္ဦးေဆာင္ ရတယ္။ ဒါကို မင္းဒီလိုလုပ္။ ဒါကို မင္းဒီလိုလုပ္။ ဆရာကို ညႊန္ျပလိုက္တယ္။ ဆရာႀကီး ဒီတစ္ခုကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔ ဖုန္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ဘာနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ လွမ္းေမးရင္ ဒီလိုလုပ္လိုက္ပါဆိုရင္ အလုပ္သမားေတြကို ကိုယ္ကေျပာရတယ္ေပါ့။ ခိုင္းရတယ္။ ပထမအဆင့္ဆိုေျပာ စ ရာက မလိုေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္ဟာကိုယ္ ဆြဲလို႔ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ပထမအဆင့္ေခၚတယ္။ ဒုတိယအဆင့္ေပါ့။ ဆရာေျပာတာကို အကုန္လုံး လုပ္ႏိုင္တယ္။”
ပန္းရံဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ဟာ သူမရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္မဟုတ္သလို သူမဝါသနာပါလို႔ လုပ္ခဲ့တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဖခင္ျဖစ္သူ ဆုံးပါးသြားၿပီးေနာက္ပိုင္း အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္မွာ မိသားစုစားဝတ္ေနေရး အက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ က်ရာအလုပ္ဝင္လုပ္ရာကေန ပန္း ရံလုပ္ငန္းခြင္ထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့တာလို႔ဆို ပါတယ္။
“အိမ္မွာ စားဝတ္ေနေရး အခက္ခဲေၾကာင့္နဲ႔ေပါ့။ အိမ္မွာ ေမေမကလည္း နယ္ကိုသြားလို႔။ အဲဒီအခါက အလုပ္ကလည္းရွားေတာ့ မိသားစု အတိုင္းအတာမွာ မိန္းကေလးေတြအတြက္ အဲဒီအလုပ္တစ္ခုသာ လြယ္လြယ္နဲ႔ရတဲ့အလုပ္။ ကိုယ္မွာလည္း ပညာအရည္အခ်င္းမရွိလို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ အလုပ္ကုိ မရွာေတာ့ဘူး။ အလြယ္တကူရတဲ့ အလုပ္ကိုဘဲ လိုက္လို႔လုပ္လိုက္တာပါ။ အခက္ခဲဆိုတာက ဟိုမွာ လုပ္မယ္ဆို လည္း ဟိုေထာက္ခံခ်က္၊ ဒီေထာက္ခံခ်က္၊ အသိေတြ အဲဒီလို က႑ေတြရွိတယ္။ ဒီအလုပ္ဆိုက ဟိုအခက္ခဲ၊ ဒီအခက္ခဲ မရွိ။ ကိုယ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြလုပ္ေနၾကေတာ့ ငါလည္း တစ္ေယာက္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ေရာက္သြားတာ။”
ဝါသနာအေလ်ာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆိုေပမယ့္လည္း သူမကေတာ့ ျဖစ္တဲ့ဘဝမွာ အေကာင္းဆုံးျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိခဲ့ဘဲ သူလုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္မွာ နားလည္တတ္ကၽြမ္းေအာင္သာ ႀကဳိးစားခဲ့တာ ဆုိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ငယ္ရြယ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း ရည္မွန္းခ်က္အမ်ားအျပား ရွိဖုိ႔ အသင့္ရွိမေနခဲ့ဘဲ လက္ရွိအလုပ္ကုိသာ ဦးစားေပးလုပ္ကုိင္ရမယ္ဆုိတဲ့ အသိတစ္ခုတည္းျဖင့္ လုပ္ကုိင္ရင္း သိနားလည္လာခဲ့တာ ဆုိပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက သူႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့ပုံကိုလည္း “ေယာက္်ားေတြနဲ႔ တြဲလို႔လုပ္ရတယ္။ ေယာက္်ားေတြက ဟိုဟာလုပ္။ ဒီဟာလုပ္။ ဘာလို႔ ဆို ကိုယ္ပညာတစ္ခုလိုရင္ေတာ့ အားလုံးသူဆီမွာ ေအာက္က်ိဳ႕ခံရတာပဲ။ ကိုယ္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ထမင္းစားၿပီးရင္ သူမ်ားထက္ အရင္လာတယ္ ။ ေယာက္်ားပန္းရံဆရာလုပ္တာေတြကို ဝိုင္းလုပ္ေပးတယ္။ ဆိုေတာ့ ပန္းရံဆရာကလည္း သေဘာက်တယ္။ ေနာက္လိုက္သေဘာ အ ၿမဲတမ္း ဒြန္တဲြလို႔ ယူသြားတယ္။ အၿမဲတမ္း ဒြန္တဲြလို႔ ယူသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကလည္း သူတို႔လုပ္တဲ့အတိုင္းအတာေတြကိုၾကည့္တယ္။ ၾကည့္ၿပီး အကုန္လုံးကို အဖက္ဖက္က ဝင္လုပ္ေပးတယ္။” လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
သူတို႔ အလုပ္စဝင္တုန္းကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးသားေတြက ေငြ ၄၀ ေလာက္ရၾကေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ့ ၂၀ ေလာက္သာရၾက ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူက အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ တန္းတူ ဝင္ေငြရေအာင္ ေန႔မအိပ္၊ ညမနားလုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ကိုင္ခဲ့လို႔လည္း သူမရဲ႕ ပညာသင္မယ့္ အခ်ိန္ေတြကို မိသားစုေတြကို လုပ္ေကြ်းရင္းနဲ႔ စေတးခဲ့ရပါတယ္။
“ေနာက္ပိုင္းမွာဆိုေတာ့ ဥကၠဌကလည္း ေအာ္ သူျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဆုိၿပီးေတာ့ ေနာက္လွည့္ ပိုက္ပုံစံမ်ိဳးေပါ့။ ပန္းရံဆရာေတြနဲ႔ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ေခ်ာ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လုပ္။ အုပ္စီလို႔ ကြ်မ္းက်င္ေတာ့ ပန္းရံတစ္ေယာက္ကို ၄၀ ဆယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေနာက္လိုက္ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆို ၂၀ ေလာက္ပဲရွိတယ္။ ၄၀ ရရင္ အဲဒီအခ်ိန္က စားရတာက ဖူလုံတယ္။ ညဥ့္လုပ္ရတဲ့ လုပ္ကြက္ေတြရွိတယ္။ ရက္ မွာ တစ္ရက္။ ညဥ့္မွာ တစ္ရက္။ အဲဒီလို ႀကိဳးစားရတယ္။ ဘာလို႔ဆို ကိုယ္က ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ လုပ္တာမို႔လို႔ ေန႔မေရြး။ ညမေရြး။ အလုပ္ လုပ္ရတယ္။ ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔လုပ္ေတာ့ အပိုရလာေတာ့ ပို႔လို႔ စုေဆာင္းမိတယ္ေပါ့။ ကိုယ့္မွာက ေက်ာင္းသားေတြလည္းရွိတယ္။ အစ္မ အႀကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ စာသင္လုိ႔လည္း မရလိုက္ေတာ့ဘူး။ အစ္မႀကီးလည္း မသင္လိုက္။ ကိုယ္လည္း မသင္လိုက္။ အေမလည္း ေနမ ေကာင္းေတာ့ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံလည္း ျဖစ္တယ္ေပါ့။ အဲဒီလို ႀကိဳးစားလို႔ ျဖစ္လာတာပဲေလ။”
အဲဒီလို စေတးခဲ့႐ုံမကလို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ေတြထဲမွာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရတဲ့အခါ အထင္ေသး၊ ႏွာေခါင္း ႐ႈိ႕မႈေတြလည္း အမ်ားႀကီးခံခဲ့ရရွာပါတယ္။ အားလုံးသိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ ပန္းရံလုပ္ငန္းဆိုတာ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ေတြထဲမွာလုပ္ ကိုင္ရတာေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ေလမွာ အျမင့္တက္ရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအခက္ခဲေတြကိုလည္း မညည္းမညဴ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ပါတယ္။
“ႏွိမ္ၾကတယ္။ မိန္းမျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲ။ ဒီမိန္းမ။ အဲဒီလိုေလ။ ေနာက္ကဆို ကိုယ့္လုပ္ငန္းကို လူသိသြားတဲ့အခါ မႏွိမ္ၾက ေတာ့ဘူး။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ Level လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒီမိန္းမက နည္းတဲ့အဆင့္ မဟုတ္ဆိုၿပီးေတာ့ ခ်ီးမြမ္းလည္း ခံရပါတယ္။ အခု လည္း ခ်ီးမြမ္းခံရတယ္။ ဘာလို႔ဆို မိန္းမပန္းရံ ဆရာမရွိတဲ့အတြက္နဲ႔ ဟုတ္တယ္။ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္တယ္။ အျမင့္ႀကီးဆိုလည္း တက္ႏိုင္တယ္။ ေတာ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ခ်ီးမြမ္းတဲ့ စကားေတြလည္း ရွိတယ္။”
သူက ဒီလို ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်အထင္ေသးခံရမႈေတြ၊ အခက္ခဲေတြကို သူမရဲ႕ႀကိဳးစားမႈေတြနဲ႔ လွဲခဲ့လို႔ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ အပင္ပန္းခံခဲ့ရၿပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တဲ့ ပန္းရံဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး အခု အသက္ ၄၄ ႏွစ္အရြယ္မွာ ပန္းရံဆရာမသက္တမ္းက ၁၀ စုႏွစ္ ၂ ခုေက်ာ္ရွိေနပါၿပီ။ လက္ရွိမွာေတာ့ သူမက ဒုတိယအဆင့္ ပန္းရံဆရာမ ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သလို သူမ လက္ေအာက္မွာလည္း လုပ္သား ၄၀ ေလာက္ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ပန္းရံဆရာမျဖစ္လာတဲ့ သက္တမ္းက ၂၃ ေလာက္ရွိေနၿပီ။ ၁၈ ႏွစ္သမီးကေနလုပ္တာ။ အလုပ္ၾကမ္းက သိပ္မလုပ္ခဲ့ရဘူး။ ၂ ႏွစ္ ေလာက္ပဲ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ အလုပ္ၾကမ္း ၂ ႏွစ္က ပညာေရးမွဴး႐ုံးက စတယ္။ ၿပီးရင္ ယဥ္ေက်းမႈျပတိုက္။ အလုပ္ၾကမ္းဘဝနဲ႔ေပါ့။ အဲဒါ ၿပီးတာနဲ႔ ေစ်းသစ္မွာ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ အုပ္ေျပာင္း၊ သဲေျပာင္းလုပ္ၿပီးမွ ကိုယ့္ကိုမသိခင္ေတာ့ မခိုင္ဘူး။ သိလာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ ပန္းရံေလာကမွာ အုပ္စီ၊ အေခ်ာအဲဒီလို လုပ္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ အခက္ခဲ နည္းနည္းရွိပါတယ္။”
အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းၿပီး လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ သူမဘဝမွာေတာ့ စိန္ေခၚမႈေတြကေတာ့ အၿမဲတမ္းရွိေနစၿမဲပါပဲ။
“ဘာလို႔ဆို ကိုယ့္စီနီယာနဲ႔ ကိုယ္မို႔လို႔ေလ။ အရင္ေတာ့ ရွိတယ္။ အၿပိဳင္အဆိုင္ေတာ့ လုပ္ရတာပဲ။ ေယာက္်ားေတြနဲ႔။ ေယာက္်ား တစ္ကြင္ဆို၊ ကိုယ္လည္း တစ္ကြင္ေခ်ာရတယ္။ ေယာက္်ား ၂ ကြင္ဆို ကိုယ္လည္း ၂ ကြင္ေခ်ာရတယ္။ အဲဒီလုိေတာ့ ရွိတာေပါ့။ အခုကေတာ့ ကိုယ့္စီနီယာနဲ႔ ကိုယ္ပဲ။ ဆရာႀကီးမွာက ကိုယ့္အတိုင္းအတာနဲ႔ ကိုယ္ထားပါတယ္။”
သူ႔လို လုပ္ငန္းခြင္ထဲက အမ်ိဳးသမီးေတြကိုလည္း အမ်ိဳးသားေတြသာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ ဒီအလုပ္ကို အမ်ိဳးသမီးေတြက လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာ ဟာ လြယ္ကူတဲ့ကိစၥမဟုတ္တဲ့အတြက္ သူ႔လိုျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖို႔ ေဒၚခင္ခင္ဝင္းက အခုလိုပဲ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ အားေပးစကားပါးလိုက္ ပါတယ္။
“ဒီလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုလည္း ပန္းရံဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဘာလို႔ ဆို ဒီအလုပ္က ဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားတဲ့ အတိုင္းအတာဆိုရင္ ပိုက္ဆံလည္း ပိုလို႔ရပါတယ္။ ေယာက္်ားနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းလို႔ လုပ္ ရတဲ့အတြက္လည္း ခ်ီးမြမ္းစရာေကာင္းပါတယ္။ ကုိယ္က ေယာက္်ားေတြနဲ႔ တန္းတူလုပ္တဲ့အတြက္ ပန္းရံဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။”
904 total views, 1 views today